Wat vinden jullie zo leuk aan theater?

Fien: Ik vind het gek om te zien hoe mensen zich zo kunnen inleven in een rol. Theater kan een kanaal zijn om belangrijke maatschappelijke onderwerpen te bespreken op een ontspannende manier.

Noor: Het is inderdaad ontspannend, maar toch leer je bij. Over sommige voorstellingen denk je achteraf nog na.

Gilles: Als ik naar theater kijk, vergeet ik even al de rest en focus me enkel op de voorstelling. Ik vind het leuker dan een film omdat je op de één of andere manier een soort interactie hebt met de acteurs.

In de meeste culturele centra merkt men dat de interesse voor theater bij jongeren eerder laag is. Waarom denken jullie dat theater jongeren minder aanspreekt?

Fien: Volgens mij heeft school hier een invloed op. Ik weet nog dat ik toen stukken zag waarvan ik dacht “mocht ik nog nooit naar theater geweest zijn, zou mij dit ook wel afschrikken”. De voorstellingen die de school uitkiest, zijn vaak heel zwaar en minder geschikt voor de jeugd, qua vorm noch qua thematiek.

Gilles: Ik denk dat het voor een deel ligt aan de verplaatsing. Je bent maar drie muisklikken verwijderd van een film, maar bij theater is er wel een soort van “in beweging zetten” door een persoon nodig.

Hoe kiezen jullie de voorstellingen?

Fien: Els Van Nieuwenhove (programmator GC De Kluize, red.) selecteert eerst een paar voorstellingen en dan gaan we die bekijken die ons het meeste aanspreken. Daarna schrijven we een soort recensie en tenslotte bespreken we welke voorstellingen wij het beste vonden en waarvan we denken “dit gaat onze leeftijdsgenoten het meeste aanspreken”. Dit jaar kozen we voor twee pareltjes!

Waarover gaat “De Gemoederen” van Het Kwartier / Mariën & von Winckelmann i.s.m. De Studio, één van de twee OLGA-voorstellingen dit seizoen? (Thema: ongelijkheid tussen mannen en vrouwen)

Noor: Dit theaterstuk wordt gespeeld door zes vrouwen, alle zes burgemeesters van een dorp. Mannelijke burgemeesters, die werden door vrouwelijke actrices vertolkt werden. Er waren gevallen van seksueel misbruik in het dorp, maar dat werd heel zwart-wit bekeken “het is de schuld van de vrouw”. Ik dacht: “Amai zo stereotiep, maar er zijn wel echt mensen die zo denken”.

Fien: De actrices brengen het verhaal op een heel lachwekkende manier en op het moment zelf lach je mee. Maar achteraf besef je wel hoe erg het is en net dat maakt het zo goed. Er zijn veel “besefmomentjes”.

Waarover gaat de OLGA-voorstelling “The Happy Few. Are they fake news or are they the new fakes?” van BRONKS? (Thema: identiteit en gender)

Gilles: Elke acteur speelt verschillende typetjes en er wordt niet echt rekening gehouden met gender. Het zijn allemaal heel uitgesproken karakters, maar ergens hebben ze elk een soort van breekbaarheid. Het is echt wel een komisch stuk.

De voorstellingen worden getipt voor jongeren, maar zijn ze ook relevant voor minder jonge theaterbezoekers?

Noor: De thema’s die besproken worden, zijn voor een ruimer publiek toegankelijk. Maar het wordt meer gespeeld vanuit de visie van jongeren dus zij zullen zich hier vermoedelijk gemakkelijker kunnen inleven.

Waarom vinden jullie dat jongeren zich moeten aansluiten bij OLGA?

Gilles: Als je je blik wil verruimen op vlak van kunst of eens minder voor de hand liggende theaterstukken wil zien, dan is dit een mooi project om in te stappen. Er is geen enkel nadeel aan verbonden, buiten de verplaatsing, maar deze wordt vergoed.

Noor: Ik wist niet zoveel van theater en heb al veel bijgeleerd. Het is leuk om andere mensen hun visies te horen over de toneelstukken. Je leert ook veel bij omdat het vaak gaat over maatschappelijke zaken.

Fien: We maken theater toegankelijker voor jeugd. Als ze een stuk gezien hebben en een goede ervaring hebben gehad, dan is het mooi om te zien dat dit werkt.

Dit interview werd voorbereid door Emma De Moor, een Oosterzeelse studente die de opleiding Communicatiemanagement volgt aan de Arteveldehogeschool. Ze was enkele dagen aan de slag in GC De Kluize in het kader van werkplekleren.